Ook jeugdrecensent worden?

Ben je jonger dan 12 en lees je graag? Dan zijn we op zoek naar jou! We willen graag jouw mening over een of meer boeken weten! Je kunt erover vertellen in een tekst, een vlog, een foto, wat je maar wilt. Neem contact op met Patricia via p.vanwaas@bibliotheekgouda.nl voor meer informatie!

Nouria over 'Gozert'

Ties had een broer die overleden is. Hij heeft een vriend in zijn hoofd die hij Gozert noemt. Zijn ouders vinden dat raar en sturen hem naar de dokter en daarna naar Huize Hoopvol. Daar ontmoet hij Luna die daar zit omdat ze stemmen in haar hoofd heeft. Eén van die stemmen is Gozert. Daarom krijgen Luna, Ties en Gozert een bijzondere vriendschap. 

Iedereen heeft wel eens een vriendje in zijn of haar hoofd om mee te spelen. Dat is helemaal niet gek.Maar als je door die fantasievriendjes geen normale dingen meer kan doen, moet je wel naar de dokter net als Ties. Ik lees vaak met mijn knuffels. Wij vonden het boek 'Gozert' van Pieter Koolwijk erg leuk. Vooral door de leuke tekeningen van Linde Faas.

Nouria over 'Voetstappen in de donkere nacht'

Ik ben 3 jaar geleden in Rome geweest waar dit boek zich afspeelt: 'Voetstappen in de donkere nacht' van Rindert Kromhout. Er waren daar heel veel fonteinen, beelden zonder armen en hoofden, lekkere ijsjes en veel zwervers op straat.
 
In dit boek deelt het restaurant van de ouders van Lucia het eten dat overblijft uit aan zwervers. Eén rijke dame (de zus van de burgemeester) vond dat vies en daarom mocht het niet meer.  De ouders vonden dat jammer en hingen daarom briefjes op als protest bij beelden met de tekst als: Zwervers kom terug! De politie betrapte hun en ze moesten in de gevangenis.
Lucia en haar vriendje Renzo pikten dat niet en gingen toen zelf briefjes ophangen met de tekst: Laat onze ouders vrij! De Burgemeester was het natuurlijk eens met zijn zus en vond dat de kinderen moesten stoppen met die onzin, maar gelukkig greep de Paus in…
 
Soms zijn er winkels en restaurants die hun niet verkochte eten naar de Voedselbank brengen. Dan kunnen arme mensen ook eten. Dat is eigenlijk best een goed idee en zou eigenlijk altijd en overal  moeten gebeuren. Dit korte boekje is het dus zeker waard om in een uurtje uit te lezen en om meteen wat van te leren.

Nouria over 'Bethany en het beest'

Deze keer een makkelijk sprookjesachtig boek: 'Bethany en het beest' van Jack Meggitt-Phillips. Peregrinus Pincet vond onder zijn schoen een beestje. Hij vond het een leuk huisdier en voerde hem stiekem lekkere dingen. In ruil daarvoor gaf het beest meneer Pincet kleine cadeautjes die het beest uitkotste. Ook gaf het beest een drankje waardoor meneer Pincet niet dood ging. O ja, het beest was allergisch voor trompetten.
 
Op een dag vroeg de 511 jarige Pincet een piano en die kreeg hij van het beest. Ook vroeg hij naar het drankje, maar dat vond het beest te veel gevraagd. In ruil daarvoor wou het beest een sappig kind te eten krijgen. Dus Pincet ging op zoek naar een geschikt kind. Zo vond hij Bethany in het weeshuis. Samen gingen ze naar zijn huis om Bethany eerst nog sappig en vet te mesten. Hierdoor werden de oude Pincet en de jonge brutale Bethany hele goede vrienden en ze hielden zelfs van elkaar denk ik.

Pincet vond het steeds moeilijker om Bethany te voeren aan het beest in ruil voor het drankje dus hij ging toch (bijna) dood. Toen zei Bethany: als Peregrinus dood is, eet mij dan maar op! Het beest sperde zijn bek en wilde happen en toen haalde Bethany een trompet tevoorschijn en gooide die in zijn bek… Wat er met het beest en met Peregrinus Pincet gebeurde mag je zelf lezen :-)
 
Ik vond het een raar boek, maar heb geleerd dat hele verschillende personen hele goede vrienden kunnen zijn

….Eigenlijk net als Mirjam de oma uit de straat en ik. Jammer genoeg is oma Mirjam nu verhuisd naar Roosendaal, vlakbij een kinderboerderij. Hopelijk wonen daar geen beesten die van sappige kinderen houden!

Nouria over 'Mijn jaar in een tent'

Ik ben Nouria en ik heb het boek gelezen: 'Mijn jaar in een tent', geschreven door Tiny Fisscher. Ik heb het niet getimed maar ik denk dat ik ongeveer 2,5 uur heb gelezen, maar ben wel een snelle lezer van 10 jaar. Ik zou het boek al aanraden als je 8 jaar bent en je een beetje goed kan lezen. Het zijn korte hoofdstukjes die ook goed voorgelezen kunnen worden.

Op school ging iedereen voor één week meedoen aan een challenge voor een goed doel. Zwaan deed het echter voor een heel jaar! Ze ging 'wonen' in een tent die er uit zag als een Volkswagen busje en ze had daarbij twee doelen: ze wilde 40.000 euro ophalen voor het vluchtelingenkamp en ze wilde haar angsten overwinnen. Zwaan deed allerlei ervaringen op in haar tent waar ze veel van leerde in haar eentje èn met haar vrienden die kwamen logeren. 

Het is een spannend boek en net echt waardoor je er soms helemaal in verdwijnt. Ik heb vooral geleerd dat je uitdagingen niet uit de weg moet gaan. Zwaan is een goed voorbeeld voor iedereen!

Nouria over 'De Olifantendief'

Hallo hier ben ik weer! Ik ben Nouria en heb een spannend boek gelezen. 'De Olifantendief' van Jane Kerr speelt zich niet af in Nederland, maar in Schotland in 1872. Precies in dat jaar werd in Gouda de eerste riolering aangelegd. Dat stond niet in dit boek, maar is wel leuk om te weten 😊.

Er zitten heel veel niet Nederlandse woorden en vooral Engelse namen in het verhaal dat leest soms wel lastig. Ik denk dat het een fijn  boek om te lezen is als je naar de middelbare school gaat, maar iemand van groep 8 zou het ook al kunnen lezen.

Danny de zakkenroller moet Maharadja de olifant naar de dierentuin brengen. Hij reist op de rug van Maharadja en iedereen vindt hem mooi en bijzonder. Ze noemen hem Prins Danjat uit India. Als men er achter komt dat hij geen echte prins is, gaan ze hem achtervolgen en bedreigen. Het verhaal is erg spannend en eng omdat ze vechten in het verhaal. Dat vind ik niet zo leuk om te lezen en maakt me dan verdrietig. Gelukkig eindigt het verhaal wel weer goed en aan leefden ze nog lang en gelukkig samen, net als in een sprookje.

Ik heb vooral geleerd dat dieren en mensen soms beter met elkaar omgaan dan je zou verwachten en dat ze voor elkaar door het vuur kunnen gaan, letterlijk en figuurlijk!

Nouria over 'Vis in een boom'

Afgelopen tijd heb ik veel gelezen, maar vond niet iets speciaal genoeg dat ik er over wou schrijven. 'De Magische Apotheek' van Anna Ruhe bijvoorbeeld was wel leuk, maar het verhaal ging van de hak op de tak... En toen kreeg ik 'Vis in een boom' van Lynda Mullaly Hunt. Ik dacht: wat een rare titel, bestaat dat wel? Ik ben gelijk verder gaan lezen. 

Het meisje Ally heeft dyslexie. Ze vindt het moeilijk om dat te vertellen in de klas en is daardoor verlegen. Sommige kinderen pesten haar daarmee, maar gelukkig weet de meester wel raad. De meester zegt dat als je iemand alleen beoordeelt op iets wat hij of zij niet kan, dan is zo iemand niet altijd dom of slecht. Ally is bijvoorbeeld heel goed in tekenen. Je kruipt in de rol van Ally en bedenkt dat er altijd iets is waar je goed in bent.

Mijn moeder kan geen pannenkoeken bakken, daar bakt ze helemaal niks van! Gelukkig is ze geen kok geworden en kan ze wel goed klussen. Ik ben daar blij mee want dan kunnen wij deze zomer met onze klusbus op vakantie!